Στην άνυδρη και γεωλογικά “νεκρή” επιφάνεια της Σελήνης έχουν καταγραφεί περισσότεροι από 300 χιλιάδες κρατήρες εξαιτίας πρόσκρουσης κομητών και αστεροειδών!
Αντίθετα στη Γη, οι καταγεγραμμένοι κρατήρες με διάμετρο μεγαλύτερη των 20 χιλιομέτρων είναι μόλις 45, ενώ στο σύνολο είναι περίπου 175!
Μα τι στο καλό! Τόσο τυχερή ήταν η Γη και με κάποιο τρόπο δεν την φλέρταραν αστεροειδείς και κομήτες?
Η απάντηση είναι ασφαλώς ΟΧΙ!
Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των αστεροειδών και των κομητών που προσέκρουσαν στη Γη είναι 10 φορές μεγαλύτερος από τη Σελήνη!
Πάνω από 3 εκατομμύρια κρατήρες φιλοξενεί η Γη!
Και που είναι? Η διάβρωση των πετρωμάτων από τα στοιχεία της φύσης και η πολύ έντονη τεκτονική δραστηριότητα (κίνηση τεκτονικών πλακών κλπ), προσφέρουν στη Γη ένα είδος λίφτινγκ, κρύβοντας τις ουλές και σημάδια από τους διαστημικούς εισβολείς!
Και τι είπαμε είναι οι αστεροειδείς?
Οι αστεροειδής είναι ό,τι περίσσεψε (κατάλοιπα) από το σχηματισμό του Ηλιακού μας συστήματος. Μικρά σώματα (σαν βράχοι) σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο.. και είναι εκατομμύρια!
Οι περισσότεροι βρίσκονται στην Κύρια ζώνη Αστεροειδών ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία (προσεχώς) και στην ζώνη Κάιπερ (προσεχώς και αυτό, μην τα πούμε όλα σε ένα ποστ)!
Ένας εντυπωσιακός κρατήρας είναι ο Barringer στην Αμερική. (βλέπε εικόνα). Δημιουργήθηκε από την πτώση αστεροειδούς 60 μέτρων και βάρους 300 χιλιάδων τόνων και ταχύτητα 10-20 χιλιόμετρα ανά δευτρόλεπτο, πριν από 50 χιλιάδες χρόνια!
Οι συνέπειες… Εκσφενδόνισε 175 εκατομμύρια τόνους επιφανειακών πετρωμάτων προς κάθε κατεύθυνση, σχηματίζοντας κρατήρα 1,2 χιλιομέτρων και βάθους 170 μέτρα. Η ενέργεια που απελευθερώθηκε εξαέρωσε τα πάντα στην ευρύτερη περιοχή της πρόσκρουσης, ενώ το κρουστικό κύμα που δημιουργήθηκε, προκάλεσε ανέμους με ταχύτητες μεγαλύτερες των 1.000 km/h σε ακτίνα 3–5 χιλιόμετρα από το σημείο της πρόσκρουσης!
Καλά οκ υπάρχουν και κρατήρες όπως ο Sudbury στον Καναδά και ο Vredefort στη Νότιο Αφρική, όπου η αρχική τους διάμετρος τους ήταν 250 – 300 χιλιόμετρα (φανταστείτε εκεί τις συνέπειες)!
-Πηγή: sciencesource, ίδρυμα Ευγενίδου, Wikipedia, NASA
